Teun is 24, kerngezond en woont samen met mensen met dementie op de gesloten afdeling
van een verpleeghuis.
Waarom?
Teun is 24, maar niet heel zijn leven…
Nu wordt er nog geluisterd naar wat Teun wil, wat hij voelt en wat hij vindt. Nu is hij nog vrij
om te zijn wie hij is en te gaan en staan waar hij wil, maar de kans dat dit in de toekomst niet
meer het geval zal zijn, is 1 op 5.
Daarom gaat hij nu op zoek naar antwoorden voor later

Toebes benadrukt dat er in Nederland mooie initiatieven bestaan voor mensen met dementie. “Die laten zien hoe het wel kan. Maar dat zijn helaas de uitzonderingen op de regel. Laten we binnen Nederland kijken naar wat we kunnen leren van andere initiatieven en andere landen, zonder te oordelen.

Natuurlijk kun je iets niet kopiëren, we hebben andere culturen. Dat zou het doel niet moeten zijn. We hebben wel een maatschappelijke verandering te realiseren. Dementie is niet zozeer een zorgprobleem, dat hebben we ervan gemaakt. Het is een samenlevingsvraagstuk. Mensen met dementie hebben we tot de ander gemaakt. Waarom ik tot in de kern van mijn lijf voel dat dit moet veranderen, is de humane onhoudbaarheid. Het is geen verwijt naar zorgverleners, het zit geworteld in de samenleving. We moeten leven met dementie normaliseren en niet medicaliseren.”